عالی ترین خصلت بخشندگی است

 بخشندگی را از خورشید بیاموز

با بخشندگی خود می‌تابد روی گل، چمن، درخت، کوه‌ها ، حتی روی آن پروانه‌ای که من و تو نمی‌بینیم.

بخشندگی را از خورشید بیاموز 

که نگاه نمی‌کند کدام زشت و کدام زیباست. می‌پاشد و می‌تابد روی هر آنچه که حضور دارد، نگاه نمی‌کند، فقیر است یا ثروتمند، عاقل است یا نادان، پیرست و یا جوان، ضعیف است و یا قوی؟

  عدالت را از خورشید بیاموز…! او نیز سهم همه را یکسان می‌دهد. هر چند گاه خشکی می‌کند و سخت می‌تابد بر دل کویر، اما صادقانه تقسیم می‌کند.

گرمی را از خورشید بیاموز آنقدر بخشنده است؛ که به یخ های قطب اجازه روانه شدن و شادی کردن و گرم شدن می‌دهد . 

پاکی را از آب بیاموز .

آنقدر زلال است که به هر جنبنده‌ای هستی می‌بخشد .

• صدایش همپای بلبلان.
• نگاهش همرنگ چشمان آهوهای دشت است.

همانند آب باش.

کثیفی‌ها را بشور و به همه چیز فرصت دوباره بده. ( کینه ای نباش انسان ها گاهی نیاز به فرصتی دوباره دارند.)

همانند آب باش و بدی ها را با خود ببر. جایی که هرگز دستت دیگر بهشان نرسد . 

مثل آب باش. هر بار گل آلود و ناپاک شدی. صبرکن و دست از تلاطم نکش. صبوری کن تا زشتی ها و بدی ها ته نشین شوند .

وقتی بدی ها، ته‌نشین شدن، آرام و بی صدا روانه شو. جایی برو که بدی ها از تو دور شوند . . ‌.

امید را از درخت ها و چمن ها یاد بگیر. جان به جانشان کنی باز هم دوست داشتی هستند. آنقدر که گاهی فکر می‌کنی اگر درخت نباشد هیچ سایه بانی نیست .

درخت آنقدر امیدوار است که اگر یک شاخه از آن را بشکنی، باز به رشتش ادامه می‌دهد .

 درختی را دیدم که با تبر او را زده بودن اما دوباره از ریشه جوانه زده بود.

 پس تو ای بشر….!!!

 هر چند بار که شکست خورده‌ای. بلند شو..! مطمئن باش که می‌توانی .

بخشندگی پرواز را از پروانه بیاموز.

زمانی که از پیله تنهایی هایش بیرون می‌شود، می‌پرد و می‌رود.  حتی اگر عمری کوتاه داشته باشد، در همان چند روز، پرواز می‌کند و روی گل های تازه می‌نشیند.

در مورد بخشندگی پس تو ای بشر…!!!

از روزهایت استفاده کن در همان چند روز که هستی هر چند کوتاه  اندیشه‌هایت. را به پرواز در بیاور و به اهداف زیبایت لباس عمل بپوشان.